امروز ازکنار روستایی گذشتم.
مادری با لباس محلی کنار درب خانه ای کاه گلی نشسته بود و فرزندش را شیر می داد.
عجب دنیای عجیبی ساخته ای خدا!
در طی مسیر به این صحنه فکر می کردم.
خدا در این قاب از زندگی; حیات، آرامش و سادگی را توأمان جا داده بود.
جریان محبت و رحمت ناخودآگاه بر لب هر ناظری غنچه لبخند می کاشت.
بینشان مبادله بود اما معامله هرگز.
هراسی از هجوم چشمهای هوس آلود نداشتند.
وظیفه آنها مشخص و ساده بود.
آنجا واقعا آبادی بود...!
دقت کرده اید که معمولا طلبیدن ما برای زیارت توأم با شاد و پشیمان کردن مکرر
و گاهی دقیقه نود پذیرفته شدن است؟!
من اصل این موضوع را رزق می دانم و احساس می کنم یک جور بازی برد برد است.
بطلبند، با شوق مضاعف و ذوقی بی وصف می رویم و هرگز، زیارت برای ما بوی تکرار و عادت نمی گیرد.
نطلبند هم دلت آنجاست و هرجا که باشی تا مدتها آسمان دلت هوایی زیارتی دارد.
سحر هشتم ماه رمضان است ولی...
دل من گمشده انگار، اگر پیداشد...
بسپریدش به امانات رضا(علیه السلام)...
وقتی کسی غرق می شود ناجیان به آب می زنند که احیایش کنند!
وقتی غریق کارش از کار بگذرد و جنازه ای گم شده شود،
نوبت غواصان می رسد...!
من معتقدم که خوشبختی فقط وقتی حاصل می شود که
یک زندگی اجتماعی سالم داشته باشیم.
من درپی ساختن خانواده سالم،
دوستان سالم و
اجتماعی سالم هستم...!
وقتی حق بشود آرزو
عجیب نیست که عیب بشود افتخار!
ازدواج، شغل و... حق طبیعی آدمهاست
سخت شدنشان گناه همه است
"از جمله من و شما"
قانع کسی است که کم برمی دارد.
نه آنکه به بهانه قناعت کم می گذارد!
محتکران را لعن می کنیم
درحالی که خودمان استعداد و توان انجام کار را داریم
اما احتکارش کرده ایم...!
عدالت در عداوت دشوار است.
عدالت در قدرت دشوارتر...
و عدالت در محبت دشوارترین!!!
تا در درونت کوهی از ایمان نباشد/
احساس آرامش تو را آسان نباشد
تنها نسیم ساده ای میخواهی آنگه/
که اتکایت از درون جانان نباشد...!
به تفاوت رحمان و رحیم دقت کرده اید؟!
خدا زور گو نیست!
و تا نخواهیم کمک ویژه ای نمی کند!
برای ساختن وجودت باید از حصار تن خارج شوی و تنه به تنه دهر بزنی.
ببینی و به یاری بشتابی تا نفست اصلاح شود.
به فاحشه ها، رقاصه ها، فقرا و مستضعفان، معلولان، زندانیان و کودکان بزهکار، سالمندان، اشتغال جوانان، معتادان، ازدواج و معضلهای جنسی و ...
صبور باش و چنان شیطان را بشناس که صدایش و جنس حرفهایش را بشناسی.
بعد تا پایان عمرت را در مبارزه با او بگذران.
اگه یه روزی فقط یک دقیقه وقت داشته باشم بهت چیزی بگم، میگم:
سعی کن به چیزایی که همه از سر عادت انجام میدن و غلطه تو عادت نکنی.
به باورهات «عمل کن» و سعی کن باورهات هم درست باشه نه عرفی...!
بعضی ها فکر نمی کنن، فقط عمل می کنن.
مثل اکثر اونایی که دماغ عمل می کنن...!
هر وقت حرفی انتهایش باب میلم نیست
با چند نقطه باب میلش میکنم شاید...!
تعریف من از زیبایی در قاب هیچ عکسی نمی گنجد.
بیهوده عمرت را حرام تغییر ژست و زاویه نکن...!
شاعر سکوت کرد.
آنگه به خط زشت
او در رسای عصر من این جمله را نوشت:
یک پای در جهنم و یک پای در بهشت...!
مثل پیچ هرزه گردم، ساده میچرخم ولی
سخت میگیردبه من استاد و پرتم میکند....
یکی از بزرگترین دروغ هایی که این روزها زیاد می شنوم این است:
آخه آدم بهش بر میخوره!
راستش این است:
هرگز به انسان بر نمی خورد...
یک مشاور(روانشناس) معتاد بهتر می تواند به یک بیمار معتاد کمک کند
یا یک مشاور که هرگز اعتیاد را تجربه نکرده؟!
........................................
اگر یک مشاور معتاد بهتر باشد
در آینده نزدیک مشاوران بهتری
برای ترک اعتیاد به تکنولوژی
مخصوصا موبایل خواهیم داشت.
.........................................
می دانم کسی که قبلا معتاد بوده با کسی که همچنان معتاد است فرق می کند!
کمال خویش را با چشم خود من در سکوت دیدم
زبانم لال اگر چشم طمع بر او بیندازم...
چند روزی از فوت خواننده جوان کشورمان مرحوم مرتضی پاشایی گذشته و من هنوز در فکر اتفاق اجتماعی هستم که برای جامعه ما رقم خورد.
می خواهم گذاره های فرهنگی-اجتماعی این جریان اجتماعی را استخراج کنم. لطفا به من در این خصوص کمک کنید و به این پرسش پاسخ بدهید:
چه گزاره های فرهنگی و اجتماعی در این حرکت ویژه اجتماع نهفته بود؟؟؟
1- تمایل مردم به انجام فعالیت های گروهی بدون مسئولیت فردی.
2- تناسب جامعه ما با غم و موسیقی و صدای پر از حزن مرحوم مرتضی پاشایی جوان.
4- ورود سبک جدیدی از عزاداری که در آن از لباس عزا، قرآن، مسجد و... خبری نبود و عمومیت یافتن سبک عزاداری در خانواده های شبه مدرن که در آن آرایش و پیرایش کرده به شکل یک مراسم گروهی حاضر شده و هر فعل سنتی را مذموم می انگارند...(استفاده از موسیقی و خواندن خوانندگان مشهور کشور و همچنین همخوانی مردم از دیگر ابداعات این سبک جدید بود)
5- حرمت محرم در اجتماعات مردمی که اکثر قریب به اتفاق آنان را نوجوانان و جوانان تشکیل می دادند چندان حفظ نشد.
6- وجود یک رسانه فرانو قدرتمند مردمی و اثر پذیری اجماعی در مقابل تبلیغات آن(بیشتر منظورم وایبر و واتساپ است).
7- حضور مردم از ساعات اولیه صبح تا پاسی از شب برای امری که از قبل در برنامه های زندگی آنها پیش بینی نشده بود نشانه ای بود از وجود اجتماعی بی برنامه و در بعد کلان قابل برنامه ریزی توسط جریاناتی که به حرکات اجتماعی این چنینی چشم طمع دوخته اند.
8- ...
در دنیا هیچ منزلگاهی امن نیست، جز حرم الله...
امنیت جز در آرامش دل -که خانه پاک خداست- یافتنی نیست...
در مسجد نشسته بودم و به قرائت قرآن گوش می دادم...
تلفن همراهم زنگ خورد اما به دلیل قرائت قرآن جواب ندادم...
بعد که به دوستم دلیل جواب ندادنم را گفتم حرف جالبی زد:
گفت: کاش روزی هم قرآن بخوانند و مردم جواب بدهند...!
همیشه از منتقدان یک موضوع که خود به آن امر مبتلا هستند ولی نمیفهمند معترض بوده و هستم!
دوقطبی های موجود عموما محصول این عارضه اند و هر طرف تنها عیب طرف مقابل را می بیند!
از یک سو...
زاهد نمایان فخر فروشی که بزرگترین لذتشان تحسین و تشویق اطرافیان است
هرجا دهان به گفتن می گشایند یا بر طبل پارسایی و تقوای خویش می کوبند
یا دست حسرت می گزند که چرا موی مردم چونان است و ابروی مردم چونین!
و دائم در پی جدل بر سر ظاهر دیگرانند.
از سوی دیگر...
ظاهر مدارانی که خود را چونان می آرایند که هر نگاه غیر مسلحی را شهوت آلود می کند
تا لب می گشایند حرفشان تیپ و مد و ... است و دادشان از ظاهر فریبی و زاهد نمایی مخالفانشان بلند
اما عیب یکسان این دوقطب آن است که:
"پی جذب نگاه اطرافیان هستند و تنها شیوه تکدی گری آنها متفاوت است"
شیطان با خدا عهدی بست برای انحراف انسان
ما در الست عهد دیگری بستیم
کدام یک بر عهدمان وفا کردیم؟!
لبخند زبانی دو دم است. هم نیش می زند و هم نوش می نهد
هم می توان آن را پر از محبت کرد و به دوستی تقدیم
هم میتوان پر از نفرت کرد و به دشمن کوبید
اما وجودش در هر دو حالت برای وجود ما الزامی است
ما باید نگاهمان را از عصر عاشورا برداریم و به عصر خود بیندازیم...
از مثل بودن های این ایام بگریز
تا جزء نا اهلان عالم جا نگیری...
مردم به اینگونه بودن عادت کرده اند
وهمچنان گروهی احمقانه معتقدند:
ترک عادت موجب مرض است...
غافل از آنکه اصل عادت مرض است...
"از خودم ناراحتم"
که هم کم کاری کردم و هم کم کار کردم...
اگر من مسیر را درست می رفتم اکنون آنچه نسل جدید می دیدند اینچنین چرک آلود و غم اندود نبود...
عذر می خواهم، اگرچه نه دردی از آنها درمان می کند و نه من را تبرئه...
"تکرار؛ تمرین نیست"
عدم فهم همین جمله کوتاه اسیر شیطانمان کرده و از آنچه هستیم دورمان کرده...
تکرار مضموم نیست اما در تکرار ماندن و عادت به تکرار مضموم است و ما را تکراری میکند...
وقتی ببینی همینها را می بینی...
وقتی نبینی آنچه در خیالت می سازی را می بینی...
خدایا کمک کن در وهم زندگی نکنیم
و واهمه داشتن از آنچه هست را
به فرار، به دنیای وهم آلودِ خیال ترجیح ندهیم...
ما بیش از حد خدا را مسئول می دانیم
آنقدر که یادمان می رود خدا تقسیم
وظیفه کرده
و وظیفه ما را غر زدن قرار نداده
بلکه شنیدن و حل کردن قرار داده است...
هرکس میخواهد بداند عیب کار از کجاست؛ خوب خودش را ببیند...
اگر ندید و نفهمید که عیب کار از کجاست؛
بداند که هرگز اصلاحی در کارش رخ نخواهد داد...!!!
اگر در مسیر نیستیم باید با یک تغییر عاقلانه به مسیر برگردیم...
"باید" تغییر کنیم والا...
خیلی دوستت دارم و به همین دلیل:
"از این به بعد تا حجابت کامل نباشد برای دیدنت نمی آیم"
ما نسل افسردگی های پس از رسیدنیم...
از بس که همه چیز را برایمان بزرگ می کنند اما نیست!
بعد از رسیدن به دانشگاه، بعد ازدواج، بعد مدرک، بعد شغل و...
از مثل بودن در گریز باش، جز مثل مثَل اعلا بودن...
زندگی وقتی شیرین می شود که با هدف نزدیک شدن قلوب به آرامش بجنگیم
