تعجیل یا تمرین؟؟؟

وقت تنگ است و دشمن تا درون اتاق های خوابمان هم نفوذ کرده!

از طرفی هم می دانیم:

هیچ کاری بدون آموزش و تمرین درست انجام نمی شود!

چه باید بکنیم؟!؟

غر زدن بین و بعد از هر کاری ممنون...

قبل از انجام هر کاری سنجیدن جوانب کار حتی اگر غر زدن نامیده شود الزامی است.

هنگام اجرای هر کاری فقط انجام وظیفه ای که پذیرفته ایم و در صورت وجود توانِ مضاعف، کمک به سایرین.

بعد از هر کاری فقط تجارب حاصل از آن کار موضوعیت دارد.

هشدار به صاحبان نیت خیر...

بعضی ها منطق مبتنی بر نه دارند.

بعضی از این بعضی ها منطقشان از منش مبتنی بر طلب اصلاح می آید.

به همین جهت در نگاه نیت مدار من قابل تقدیرند اما...

اما تردیدی نیست که در نگاه بازخورد مدار اجتماع سود مبنای موجود

این منطق امری غیر ممدوح و مخرب تلقی می شود.

آرزوی دور و دراز ممنوع...

"چونکه صد آمد نود هم نزد ماست"

آخه این چه حرفیه؟!

ما باید از صد نگری بپرهیزیم.

تا کجا دوست ماندن مهم است...

انسانها را باید هنگام معامله شناخت

وقتی پای منافعشان در میان است

اگر در معامله تو را فروختند، که هیچ...

اما اگر از نفعشان برای خرید دلت گذشتند

به اندازه گذشتشان از سود به آنها دل بده...

غر زدن کار نیست!

تا وقتی که پیدا کردن مقصر مهمتر از انجام کارهای عقب مانده است

ما همینجا، درجازنان، مشغول غر زدن خواهیم ماند

دو گوش داریم و یک زبان...

خوب حرف زدن را تمرین می کنیم چون به آن نیازمندیم.

اما نباید فراموش کنیم:

اگر خوب گوش دادن را تمرین نکنیم به خوب حرف زدن هم نیاز نداریم...!

احترام حق انسانهاست...

به حقوق هم احترام بگذاریم...

محترم شمردن انسانها حق آنهاست

حتی اگر مطابق پسند ما هم نباشند

قول اعتبار انسان است...

خیلی طنز است...!

ساعتها برای فرار کردن از کاری که قول داده ایم انجامش بدهیم نقشه می کشیم

در حالی که انجام آن کار یک ساعت طول می کشد!

در نهایت آنچه اتفاق می افتد از دست رفتن اعتبار ماست!!!

راه از دل بر آمدن است...

ما نصیحت زده شده ام!

از شنیدن جملات نغز تنها برای لذت بردن و پرکردن وقتهای فراقتمان استفاده می کنیم.

درست مثل بدنی که به دلیل کثرت استعمال از دارویی در مقابل آن مقاوم شده است.

حالا هی فن بیان بیاموزیم؛ شیوا گفتن و رسا نوشتن را تقویت کنیم

حاشا نفوذ بیشتر کلام...!