دقت کرده اید که معمولا طلبیدن ما برای زیارت توأم با شاد و پشیمان کردن مکرر
و گاهی دقیقه نود پذیرفته شدن است؟!
من اصل این موضوع را رزق می دانم و احساس می کنم یک جور بازی برد برد است.
بطلبند، با شوق مضاعف و ذوقی بی وصف می رویم و هرگز، زیارت برای ما بوی تکرار و عادت نمی گیرد.
نطلبند هم دلت آنجاست و هرجا که باشی تا مدتها آسمان دلت هوایی زیارتی دارد.
