حد دوست داشتن و ابراز آن...
یکی آمد
و
عشق را اشتباه تعریف کرد و رفت و ما همچنان بر تعریف اشتباه او مانده ایم.
وقتی می شود به کسی بگویی دوستش داری که یا هم جنست باشد(که چون این
لوس بازی ها تو مرام ما ایرانی ها مخصوصاً کرمانشاهی ها نیست اینم وجود نداره)
یا مادر و خواهر و بقیه محارمت باشد.
و یا اینکه بخواهی با او ازدواج کنی...
اینها تحاریفی! است که سالهاست برای ما به عنوان تعاریف قطعی تدریس
شده و ما هم پذیرفته ایم که این است و غیر از این نیست.
یک تعریف غیر بومی هم به این جمع اضافه شده که همان دوستی های
خیابانی است که هر جایی هم شکل بگیرد همان خیابانی است و هیچ مسیری هم جز دروغ و
فریب برای حفظش وجود ندارد!
اما آنچه من به آن معتقدم و تا دوستانم با من در دوست داشتن هم تعریف
نشوند، نمی شود و نباید به آنها بگویم که دوستشان دارم همان نکته ای است که قبلا
هم گفته ام:
هرکه ذیل خداخواهی قابل تعریف باشد، باید او را بی نهایت دوست داشت و به او عشق ورزید.
سوالمو دوباره تکرار می کنم : اثرات این ابراز علاقه چیه؟
و ذیل خدا خواهی یعنی چی ؟